Vorige zondag was ik van de partij op de Crossduathlon van Wachtebeke, de Medium of korte versie. Al voor de vierde keer op rij. Het was pas zaterdagavond laat dat de beslissing viel. Ik zou deelnemen maar dan louter als training. Het was wederom een drukke werkweek, en ik kwam maar niet aan trainen toe. Daarom was de keuze voor de korte versie dan ook snel gemaakt.

Zondag 10 november stond de duathlon in lichtaart op de agenda. Het was amper 3 graden en de verkenning begon zeer frisjes. Het parcours was heuvelachtig en zeer explosief waardoor de eerste zweetdruppels snel tevoorschijn kwamen. Liam moest bij de jeugd 1200m lopen, 6 km fietsen en 1200m lopen. Dit stond anders op de website (600m lopen) en we hadden gekozen om met fietsschoenen te lopen gezien korte afstand. Verkeerd keuze en Liam kon door de schoenkeuze zijn collega's niet bijhouden in het lopen.

Ik sta aan de start van de crossduathlon van Ruddervoorde, dat op hetzelfde parcours als de Superprestige veldrijden doorgaat. Bij de verkenning zag ik dat dit miserie ging zijn. Het heel technische parcours, maar ook de modder baarden me zorgen. Kan ik dit wel???
Daarom maakte ik de klik. Ik wou gewoon de wedstrijd uitdoen. We zien dan wel wat het wordt.

Ik start het lopen behouden. Ik moet Cindy, mijn concurrente laten lopen. Maar niet panikeren, de wedstrijd begint pas bij het fietsen.

Al vanaf dat ik de trainingen deftig begon te hervatten begin augustus had ik deze wedstrijd als eerste doel voor ogen. Eigenlijk is dit mijn favoriete wedstrijd en tevens ook over mijn favoriete afstand 14km lopen - 60km MTB - 7km lopen. Een afstand die we maar 2 keer per jaar hebben. De trainingen lopen de laatste weken ook steeds maar beter, dus ik keek wel met al een klein beetje verwachtingen uit naar deze wedstrijd. De weersomstandigheden, weer en parcour, waren ook van dien aard dat ik me niet moest laten verleiden om mee te gaan met iemand, maar ik zou mooi mijn ding kunnen doen.