Het blijft voor mij een gevecht om structuur in mijn trainingen te krijgen. Ik blijf ook sukkelen met een kuitblessure. Kortom, ik heb het moeilijk in een gevecht om gemotiveerd te blijven om telkens toch maar dat beetje conditie te onderhouden. Ik snak echt weer naar regelmaat zodat ik eindelijk weer eens het gevoel van opbouw kan ervaren. In deze strijd moet ik een focus kiezen die ik misschien wel nog goed kan afwerken. Daarom zal ik de komende maanden er proberen alles aan te doen om toch zeker zo veel mogelijk wielerwedstrijden te rijden.

Sport kent geen geheimen.

Eerder dit jaar, toen ik mijn planning opmaakte, had ik deze triathlon aangekruist. Enerzijds omdat het het BK crosstriathlon was en anderzijds omwille van het parcours met enkele mythische hellingen met op kop de Koppenberg.

De voorbije weken waren hectisch. De voorbereiding van de verhuis van WZC Lichtendal naar het nieuwe WZC in Bellegem, het gebruiksklaar maken van het nieuwe WZC, de verhuis zelf en de eerste week in exploitatie zorgden voor lange werkdagen, soms slapeloze nachten en weinig tot geen sport.

Het is vrijdagavond, 28 juni. In WZC Lichtendal vieren we het afscheid van onze werkplek. Voor de personeelsleden van het eerste uur betekent dit toch een periode van maar liefst 35 jaar. Dit is niet niks!

Twee wekend sinds de LCMT.. de laatste dag moeten de handdoek gooien wegens ziekte (keel en hoofd), enkele dagen gesukkeld, tegen dat ik er weer door was zat ik 3000 km van huis op een trouwfeest, dat was ook niet bevorderlijk voor de gezondheid, behalve de betere recuperatiedrank en endorfines door het aanschouwen van het liefdesgeluk, thuisgekomen met een verkoudheid van die dekselse airco op de vlieger en de luchthaven. Nu tegen dat het zaterdag was wonderwel gerecupereerd daarvan en over de middag het parcours verkend van het fietsen.