Ik zag eerlijk gezegd een beetje op tegen deze triathlon, die me nooit echt goed afgaat. In Butgenbach 2 weken terug was ik top, maar de week erna op vakantie was ik amper aan trainen toegekomen en ook de voorbije week viel de eerste werkweek me zwaar. Lichte keelpijn van oververmoeidheid en toch amper kunnen trainen.

Voor het derde jaar op rij besliste ik deel te nemen aan de IM van Maastricht.
Vanaf januari werd er duchtig getraind. Naarmate het seizoen vorderde werd ook het volume opgedreven.

De triatlon van Beernem en Roeselare als ook de halve marathon van Damme en Izegem zorgden voor een goed gevoel.
Ik kon in de maand juli perfect het vooropgestelde schema afwerken.
Uiteindelijk was ik blij dat het 6 augustus was. Ik was er klaar voor!

De koers in Lommel - Barrier was er eentje waar we met het ganse gezin enorm naar uitkeken. Op de Luikersteenweg, waar er 2 premiespurten zijn, worden we telkens een ganse namiddag en avond goed ontvangen.

Na een weekend met een supergevoel had ik gisteren nog zo'n dag, waarbij ik eindelijk weer eens goed liep en zwom. Maar deze morgen in de zwemtraining ging het al heel wat minder en deze namiddag in de koers te Lichtervelde al helemaal niet meer.

Wind op en wind af. Ofwel alles blokdicht tegen wind op een binnenweg ofwel vollebak op een lint met de wind mee. Geen spek voor mijn bek en ik heb ook gewoon wat mee gebold. Als laatste van de overblijvers die nog reden voor een 30ste plek werd ik 45ste op 65.