Het was gisterenavond de eerste keer dat we nog eens verlof moesten nemen om te gaan koersen. Het is tevens ook ineens het eerste en laatste criterium van 2020. We konden ons zelfs ook voor het eerst douchen na de koers. Het was een leuk weerzien met de collega renners. Iedereen heeft het duidelijk gemist, de sfeer voor en achter de koers.

Zondag was het weer koers bij de Echappée du Hainaut in Callenelle.
Tot onze verbazing moesten Yannis en ikzelf nu bij de A's starten, waar opnieuw weer heel wat EZC renners aan de start stonden.
Door de laattijdige info stond ik met Yannis helemaal achterin, waar ik hem aanmaande dat hij zo snel mogelijk moest proberen op te schuiven, tegen wind, want met de wind in de poep zou hij die snelheid nooit aankunnen. Ik hield toch mijn hart vast, meer dan 130 renners, dat is nieuw voor hem en dan dat niveau.

In deze COVID tijden mogen we blij zijn dat er wedstrijden georganiseerd worden. Die CUP5 XC wedstrijden in de provincie Luik zijn nu al aan hun 3de manche toe. Voor ons was het de 2de deelname.

Het parcour was blijkbaar niet hetzelfde zoals de andere jaren, maar iets wat eerder snel samengeflanst was. Een circuit van 3km door een vlakke weide. De nachtmerrie voor iedere MTB'er, maar een droom voor mij. Gelukkig had ik mijn Niner (strandfiets) mee, die zou hier volledig tot zijn recht komen.

Vrijdagavond, 2 dagen na onze Stoneman, stond in Bilstain de eerste post-corona wielerwedstrijd van de provincie Luik op het programma. We konden natuurlijk niet ontbreken.

Het ging om een mtb XC wedstrijd in het kader van de G-SKIN CUP5, een regelmatigheidscriterium van MTB wedstrijden in de regio Luik. Ik had al vaak gezegd graag eens deze wedstrijd te willen rijden, want ik passeer daar vaak aan het motorcross circuit en had me al dikwijls ingebeeld hoe mooi het daar moet zijn om een XC race te rijden.